Por galfon (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com.es/) | GC ABERTO | 23/01/2018
Non hai dúbida algunha que a crise do neoliberalismo danou de forma espiñenta o mercado laboral. como así veñen revelar os datos históricos ao constatar que os efectos de contracción do emprego e o inducido aumento do desemprego afastaron a moitas persoas en situación de inactividade, con repercusión mais notoria na esfera dos traballadores de maior idade, que convertidos en parados de longa duración víronse condenados a un desterro laboral sen retorno; resultando que a pesar de tan negativo impacto, na actualidade, os que foron incapaces de predicir aquela desfeita son os mesmos que agora están a pontificar en como darlle solución.
Tan impactante prexuízo debeuse a que o desaxuste entre a oferta e a demanda non só acentuou a vulnerabilidade dos integrados neste perfil de idade, senón que anulou toda solución paliativa, e así, aínda cando o numero de empregos aumentou nos últimos tempos en ao redor de medio millónde postos, o desemprego neste segmento laboral é maior que nunca, facendo que as súas perspectivas de reinserción sigan estancadas en niveis moi baixos, e por tanto sen trazas de saída, o que lles aboca irremediablemente a abandonar o mercado laboral.
Pero a prolongada viaxe pola ruta dun desemprego sen punto final, non só induciu perda ou diminución de ingresos e a definitiva interrupción da carreira laboral, senón que colateralmente, ao tratarse de traballadores próximos á idade de xubilación, a forzada e dilatada estadía nunha conxuntura de precariedade permanente, foi con moito, a peor das continxencias para o futuro da súa pensión, tendo en conta que a negativa repercusión dos seus efectos alcanzou a recortar o seu importe en mais dun 45% do que lle correspondería de non truncarse as súas expectativas polos efectos dunha mala praxe política.
Por canto, sabido é que o tempo de interrupción da actividade profesional de calquera traballador, é unha temporalidade que a todo efecto está excluída oficialmente da súa vida laboral, pois o contido da mesma só inclúe os períodos activos, e excepcionalmente limitadas fraccións da súa permanencia no desemprego, sendo ese ciclo agrupado o que conforma a efectos reais os seus anos de cotización e establece o seu dereito ou non a percibir unha pensión contributiva
É dicir, que as interrupcións de cotización aínda sendo alleas ao seu implícito, paradoxalmente, si son aplicables como penalización no cálculo da pensión, pois a pesar da incongruencia da súa utilización, as denominadas lagoas de cotización, contra toda racionalidade, si son utilizadas para determinar o importe neto de prestación por xubilación.
Isto vén significar que se está procedendo vía "estafa" contra os pensionistas que non puideron cotizar nos últimos anos, co agravante que os artífices de tan anacrónica medida non son outros que os propios políticos que co seu indolente proceder foron os causantes da situación de precariedade laboral que sofre o conxunto dos membros do sector produtivo e moi especialmente os integrantes deste colectivo de risco.
Tomando especial relevancia na actualidade o elevado número de afectados maiores de 55 anos que polo feito de non atopar traballo ou ter que cotizar de forma esporádica, como consecuencia do sometemento a tan arbitrario correctivo ven rebaixada a súa pensión a índices de miseria, a pesar de ter contribuido en moitos casos máis de 30 ó 35 anos á caixa da Seguridade Social.
É por iso, que por mais que se insista en atribuírlle obxectividade á regra, o certo é que a súa aplicación produce efectos aleatorios e verificada distorsión dos principios de proporcionalidade e contributividad ,tal é así, que na actual tesitura persoas con equivalencia de nivel, traballando os mesmos anos terán pensión diferente cando se xubilen, e iso pola negativa alteración que xeran as lagoas de cotización, cuxa repercusión pode inclusive ocasionar agravios comparativos mais significativos ao beneficiar a afiliados que aínda tendo menos anos cotizados non estivesen afectados por intervalos de cotización
O esperpéntico é, que despois dos malos tratos inflixidos a este colectivo de traballadores que se viron dobremente castigados polas crises dos últimos anos e por tanto afectados na súa xubilación pola repercusión das referidas restricións, sexa agora o PP quen a través dunha declaración de intencións maniféstese decidido a cambiar as tornas flexibilizando o escollemento dos anos que engloben o cálculo da Pensión de Xubilación, para que deixen de ser de inclusión forzosa os últimos da vida laboral.
Ademán, que puidese ter trazas de verosimilitud de non ser polas reformas do sistema público de pensións dos anos 2011 e 2013 do PSOE e o PP, que ademais de inducir considerables recortes nas pensións, ao aplicarse en paralelo co reformado articulo 135 da Constitución e o transfondo de baleiramento da hucha das pensións levado a termo polo executivo de Mariano Rajoy, tal conxugación puxo ao descuberto as verdadeiras intencións do colectivo neoliberal que non son outras que acentuar a precarización do sistema para así argumentar o seu desmantelamento
Sendo obrigado como solución reverter as referidas reformas e devolver a orixe a contía do Fondo de Reserva indebidamente subtraída para o ilícito financiamento do controvertido rescate bancario
Se tes problemas ou suxestións escribe a webmaster@galiciaconfidencial.com indicando: sistema operativo, navegador (e versións).
Agradecemos a túa colaboración.