Bases para asegurar a "cohabitación" do oso pardo con actividades rurais
Establecidas polo grupo de traballo do oso pardo na Cordilleira Cantábrica.
Por Europa Press / Redacción | LEÓN | 17/03/2024 | Actualizada ás 20:04
O grupo de traballo do oso pardo na Cordilleira Cantábrica estableceu as bases para asegurar a "cohabitación" do oso pardo coas actividades rurais ante o aumento da poboación e das observacións destes exemplares en contornas urbanas. Así o expuxo o grupo de traballo do oso pardo na reunión que celebraron esta semana en León co obxectivo de pór en común as actuacións máis relevantes que levaron a cabo as administracións públicas en materia de seguimento e xestión da especie.
Na cita, puxéronse en común os traballos de condicionamento negativo realizados polas comunidades autónomas desde a aprobación do Protocolo de Intervención con Osos na Cordilleira Cantábrica en 2019, que afecta a Galicia, Cantabria, Principado de Asturias e Castela e León. Neste sentido, o grupo de traballo considerou necesario actualizar devandito protocolo para incorporar novas circunstancias que van permitir mellorar tanto a súa aplicación como a comunicación das accións realizadas.
En concreto, subliñouse a necesidade de aplicar técnicas "máis precisas e eficaces" para a disuasión dos osos ante o aumento "paulatino" de observacións en contornas urbanas nos últimos anos. No marco do encontro sinaláronse igualmente os datos poboacionais dispoñibles e a previsión futura de actualización. Así, a poboación de oso pardo estímase en 370 exemplares, de acordo co traballo de campo realizado entre 2020 e 2021 e a realización de identificación individualizada de mostras non invasivas, feces principalmente.
O núcleo máis importante atópase na denominada subpoblación occidental correspondente ao suroccidente e centro de Asturias, noroeste de León nas comarcas de Alto Sil e Ancares, principalmente, e na provincia de Lugo, con 250 osos. A subpoblación oriental conta cuns 120 individuos e distribúese polo nordés de León, Montaña Palentina e suroeste de Cantabria. Está previsto actualizar estímaa poboacional durante o seguinte período de sexenal (2025-2030) establecido polos Directiva Hábitats 92/43/CEE para proporcionar información das especies e hábitats prioritarios a nivel da Unión Europea.
Por outra banda, desde a Xunta de Castela e León e o Principado de Asturias expuxéronse os resultados dos seus respectivos programas de marcaxe con emisores GPS. Estes traballos iniciáronse no ano 2021 e lograron capturar e dotar de colares de seguimento de precisión a 15 osos en Castela e León e a cinco en Asturias.
A información que se está obtendo con esta técnica resulta dunha precisión moi alta para poder tomar decisións de xestión no relativo á resolución de ameazas para os propios osos pardos, para reducir os riscos de posibles danos a aproveitamentos económicos no medio rural --apicultura e froiteiras, principalmente-- e de manexo dos achegamentos de determinados exemplares de osos a núcleos urbanos, esencialmente para alimentarse de lixos.
Así mesmo, na cita destacouse que a recuperación do oso pardo na Cordilleira Cantábrica nos últimos 30 anos está a ser constatable, cunha poboación global que se incrementou desde os 80-100 exemplares estimados na década de 1990 ata os mencionados 370, un aumento que levou consigo unha extensión dos terreos habitados polo oso, para os cales é "preciso" adoptar medidas de protección do hábitat.
En consecuencia, durante a reunión do grupo de traballo debateuse a necesidade de establecer un enfoque común ao concepto de 'áreas críticas', sobre a base de criterios comúns que reflicte a Estratexia de Conservación do Oso Pardo na Cordilleira Cantábrica, co fin de incorporar a súa delimitación xeográfica nos plans autonómicos de recuperación do oso pardo "de maneira harmonizada".
