2024

Un pasa pola vida como o tenue voo dunha gaivota noctámbula e enseguida amence. En ocasións sentámonos no ríxido taburete da pasada mocidade e ao fin sabemos que o que realmente é esencial habita no noso interior e, en ocasións, morde, lambe e mastica reminiscencias que xa non son palpables -recordos que se quedaron ancorados na recámara do pasado ou entre as dobleces dun sofá Chesterfield-.

Por Alexander Vórtice | Pontevedra | 10/01/2024

O amor, o desamor, a envexa, a bondade, o odio, a mocidade, a vellez..., non son máis que sentimentos circunstanciais á vez que fundamentais que acaban caducando cos anos, aínda que non posúan códigos de barras nin ostenten un prezo fixo co que se poidan mercadear máis aló do plano no que habitamos normalmente.

Puidésemos afirmar -e afirmo- que o fundamental nin se compra nin se vende, do mesmo xeito que sucede cun vinilo exquisito e delicado dos anos 70 ou coa caricia sincera que unha nai dálle ao seu fillo cando este padece unha noite tormentosa chea de pesadelos, tose, mocos e febre demoledora.

A traxedia do ser humano moderno non é que saiba cada vez menos sobre o sentido da súa propia vida, senón que se preocupa cada vez menos por iso, fixándose, sen ter en conta que nada gaña con iso, nos dimes e diretes da xente que lle circunda. Así é que moitas son as persoas que descoñecen que, aínda que nada cambie, se ti cambias, todo cambia.

Cando un ano comeza seica deberiamos avaliar a utilidade de certos 'obxectos' que nos rodean a diario: hai obxectos que, observándoos detidamente desde a distancia, parece que nos miran mal... Hai outros que levan ao noso lado décadas e nunca notamos a súa calor, a súa utilidade. A algúns lle demos decenas de oportunidades, pero non logran darnos o 'servizo' que realmente deberían.

Algúns deles, os que menos, continúan ao noso lado por agarimo, por nostalxia ou, simplemente, porque ao compartir connosco o día a día, concédenlle sentido ao paso do tempo, da vida...

Chegados a este punto, só aclarar que non estou a falar nin de cousas, nin de obxectos.

Alexander Vórtice (Pontevedra, 1979) é xornalista, poeta, novelista, columnista, escritor e colaborador en Diario de Pontevedra, PontevedraViva, Diario16, Crónicas PTV e nas revistas culturais Falando con Letras, En tempos de Aletheia e Oceanum. As súas obras publicadas ata o momento grazas ao pulso dos golpes e as caídas son: Destilería Ocaso (2004), Neurose Tremens (2005), Material de Soños (2008), Deus e Outros Superheroes (2013), Atrofiadas as Estrelas (2015), Crónica dun Home Bo (2016), Vexetacións Carnívoras (2017), Tempa Maltreita (2019) e Diagnóstico Interior (2021).