Ao goberno, de feito, non lle gusta ningunha voz crítica que se atreva a cuestionar a validez do seu Mundo de Yupi oficial onde a crise rematou, a xente vai atopando traballo con facilidade e todo o mundo ri e é Feliz na Perfección Mariana Harmónica.
Eles saben ben, por iso lles proe, que as ONG están a facer un traballo a pé de campo, no mundo real, onde o de menos é a repercusión electoral dos datos e si contar a verdade aínda que doa. Descubrila e contala. Contala e denunciala.
Os homes e mulleres que traballan nesas organizacións, facendo con enormes dificultades o que os gobernos deberían facer pero non fan, saben que si, que a pobreza infantil en España é escandalosamente grande para estarmos nun país que se di civilizado, que a desesperación medra, que non hai luz que dea esperanza e que non a pode haber entre outras cousas porque o goberno está traballando só para que as contas de resultados das grandes empresas non diminúan, para que os grandes lobbies da violencia capitalista sigan obtendo os réditos que sempre tiveron. O goberno non está para a xente. Nin está nin esperan estalo nunca. Non entenden (porque non llo facemos saber) que deben gobernar para nós.
Estou convencido de que se deles dependese, ilegalizarían as ONG e toda canta organización exista disposta a traballar por un mundo mellor ao tempo que lle sacan as cores aos dirixentes. Porque ao refutar con datos certos o paraíso oficializado, réstanlles posibilidades electorais e, a fin de contas, sexamos serios, do que se trata é de gañar unhas eleccións, non de facer que ninguén viva mellor.
Así que é doado maxinar aos Montoro e compañía practicando vudú polas noites coas ONG. Tan incómodas. Tan pesadas. E, sobre todo, tan libres.