A Audiencia de Ourense inadmite o incidente de nulidade de actuacións pola morte dun policía na comisaría
Contra esta decisión xa non cabe presentar recurso
Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 11/04/2024 | Actualizada ás 18:57
A Audiencia Provincial de Ourense deu a coñecer a inadmisión do incidente de nulidade de actuacións pola morte dun policía na comisaría de Ourense, solicitada por unha das acusacións particulares.
A sala sinala que "o promotor do incidente trata de utilizar a canle procesual como nova instancia xurisdicional ordinaria" coa que procura "contrarrestar a fundamentación xurídica sustantiva do auto de 29 de xaneiro", polo que se acordou pechar o caso do presunto crime da comisaría de Ourense.
Así pois, inadmiten a trámite o incidente de nulidade por "non cumprir os requisitos de admisibilidad". Contra esta decisión xa non cabe presentar recurso.
O pasado mes de xaneiro a Audiencia Provincial de Ourense decidía pechar o caso do presunto crime da comisaría de Ourense, ocorrido no 2016, no que estaban investigados dous xemelgos tamén pertencentes á Policía Nacional.
En xaneiro a Audiencia trasladaba que estimara os recursos de apelación interpostos tanto polos irmáns investigados como polo Ministerio Fiscal contra o Auto de Transformación en Procedemento do xurado con data 9 de maio de 2023, ditado polo Xulgado de Instrución núm. 3 de Ourense, que revogaba a resolución recorrida e acordaba o sobresemento provisional e arquivo do procedemento nunha resolución firme contra a que xa non cabe recurso.
Nese auto o tribunal rebatía todos os argumentos escribidos polo xuíz encargada do caso no Xulgado de Instrución número 3, que sostiña que os xemelgos acabaran coa vida do seu compañeiro orquestrando un suicidio para ocultar a súa participación nun roubo de armas.
Desde a Audiencia defenderon que "un único indicio sostén a atribución da morte do axente como froito dunha actividade violenta desenvolvida por un terceiro"; , en concreto, "a posición final na que quedou a corredera da arma utilizada en situación de apertura".
Alertaban de que "se trata dunha indicación certamente controvertida cando sobre unha mesma peritaxe impúgnanse diferentes peritaxes", pero indicaban que "aínda admitindo que a morte puido ser consecuencia da acción violenta dun terceiro", non atopaban "acervo probatorio coa suficiencia necesaria" para sinalar aos irmáns investigados como esa terceira persoa.
"O coñecemento que puidesen ter deste feito non pode identificarse coa súa autoría", argumentaban tras o que indicaban que "tampouco existe constancia dun suposto móbil" xa que "non hai indicios de que tivesen medo a unha manifestación inculpatoria da vítima polo roubo de armas" na comisaría ou "pola confección dos anónimos que estendese a responsabilidade sobre a súa persoa".
