Feijóo e a mangueiriña

Neste verán, cando o coronavirus sigue condicionando as nosas vidas, e cando ó emérito vaise a vivir ás anchas no Caribe, cúmplense 12 anos daquela foto na que o Sr. Feijoo saíu a apagar un incendio magueiriña en man. Gobernaba o bipartito e o actual presidente quería dar exemplo facendo campaña electoral, dado que tentaba demostrar que todo ia moi mal con aquela coalición de radicais.

Por Manuel H. Iglesias | Ourense | 05/08/2020

E dicía  que cando il gobernara  remataría coa lacra dos lumes que asolan esta terra dende hai moitos anos.  Agora, cando van tres lexislaturas  e os lumes siguen amolándo esta terra con tanta intensidade ou máis  que daqueles tempos, chegou o momento de afirmar que todo sigue igual ou peor que daquelas.

A polémica foto de Feijóo apagando un lume cunha mangueira de xardín cando era líder da oposición

O tempo voa, e os anos pasan,  mais os problemas que teñen diversas causas e que están fondamente relacionados coa morte do rural, siguen sen poder arranxarse e  reclaman  solucións que, despois de doce anos, non chegan. 1535 hectáreas queimadas no lume de Alvarellos indican que as cousas non van ben.

Doce anos van daquela foto e nada hai que nos faga alviscar que esta outra pandemia terá solución.   Doce anos de conto e sen ningún proxecto salientabel coñecido  pra solucionar un asunto que ven de vello. E iso que a terceira lexislatura iba ser a do rural. Menudo conto Sr. presidente.

Esperemos que a pandemia do virus non dure tanto como a dos lumes e que a vacina remate co bicho maléfico e desa maneira poderemos camiñar sen o tapabocas.

Feijoo, desta vez, renovou resultados electorais sen facer o paripé da mangueiriña, polo que   pode gobernar comodamente. O rural galego sigue esmorecendo igualiño que  esta nosa  provincia. Mellor: sigue morrendo. Polo que agora, non estaría mal que os galegos nos miremos no espello e, facendo unha reflexión  individual e logo colectiva, digamos se preferimos que todo siga igual e vexamos o lume campando á beira das casas; ou pola contra lle plantexemos seriamente a quen goberna que atalle con fondura de miras e vista longa un problema estructural que non se arranxa soamente con avións e xente apagado  lumes. Esperemos.