É dicir, os directores xerais, os delegados territoriais e numerosos asesores ou técnicos que teñan sido contratados polo Consello da Xunta (a maioría deles na aplicación de criterios de afinidade e/ou fidelidade partidaria) terían unha especie de “dereito de pernada funcionarial”.
Máis claro: No caso dos postos de traballo públicos de alta responsabilidade, que son os únicos que infúen directamente na toma de decisións do poder executivo, non pagará a pena estudar e facer oposicións, pois o camiño máis doado e tamén o máis seguro para obter praza será afiliarse a un partido con posibilidades de goberno, medrar na súa estrutura e gañar a confianza da cúpula da organización.Aínda máis clariño: O obxectivo é legalizar os lobis partidistas na Administración.
Ao marxe das consecuencias laborais e tamén do elevado custe orzamentario que tería esa reforma, a iniciativa é un paso adiante dos partidarios de que a xestión do Estado esté nas mans dunha caste de elexidos ao marxe das urnas, o que a medio ou longo prazo pode converter o exercizo democrático de votar nun formalismo de moi reducida repercusión na administración dos servizos e dos bens públicos.
Estas liñas resumen de xeito apresurado e xeral o que en rigor só é unha posibilidade, certo, pois o PP aínda non gañou as eleccións do 21-O e, por outra banda, a legalización dos lobis partidistas na Administración podería ser rexeitada polos tribunais.
Nembargantes, a proposta é tan difusa que precisamente por iso é máis críble, polo que compre tela en conta, non tanto polo que poida pasar despois do 21-O, senón polo que reflicte.
Aquí e agora, na miña opinión, o máis salientable desa iniciativa do PP non é o risco futuro, senón o eficiente traballo de concienciación que coa presentación desa e doutras ideas están a facer as formacións que defenden a infabilidade dos “illuminati” (¡ollo!, non só o PP aposta por gobernos como o de Mario Monti).
A dereita do culto Occidente alimenta a “agarofobia” política e a crenza popular de que os mellores gobernos son os que sustitúen a xestión integral dos servizos e dos bens públicos pola contabilidade…. Outro xeito de recoñecer a superioridade “científica” e “moral” do deus Mercados!
Apostar polos “illuminati” é apostar pola democracia dos contables, tamén chamada “democracia do monopoly”, con gobernos de “un só partido” (camiño do partido único?), como están a insistir os homes de Estado políticamente correctos.
A mesaxe é sinxela: A solución aos nosos problemas a teñen os “illuminati”, porque vostede máis eu non temos coñecementos suficintes para saber o que nos convén…