Fene, o naval no último banzo
Acceder ao cambio urbanístico do estaleiro de Fene permitindo o desenvolvemento de actividades alleas á construción naval, é outorgar validación política e institucional ao seu desmantelamento.
Por galfon (http://galdo-fonte-xm.blogspot.com.es/) | GC ABERTO | 19/08/2017
No intervalo transcorrido entre a metade da década dos 60 e principios dos anos 80, Fene, situado na banda sur da Ría de Ferrol converteuse en punto de referencia industrial do país polo efecto inducido do «boom» da construción naval que prodigou un ostensible ascenso na actividade de Astano, estaleiro da localidade que no transcurso daquela época construíu os maiores petroleiros do mundo botados desde as súas bancadas; auténticos xigantes de aceiro cuxa fabricación chegou a dar emprego a 6000 traballadores do propio persoal e 4000 de empresas subcontratistas.
O acelerado proceso de industrialización motivou que o Concello tivese que acomodar o territorio a aquela realidade, e afrontar para o efecto a redacción dun Plan Xeral de Ordenación Urbanística acorde ao novo escenario. Un proceso levado a termo polo último alcalde do franquismo no transcurso do primeiro quinquenio da década dos setenta, que a pesar de estar fundamentado no desenvolvismo da época e ser incompatible cos parámetros políticos da futura democracia, en liñas xerais, o seu contido, no que a deseño de ordenación refírese foi servíbel como patrón de revisión futura, que non así a consideración das súas previsións de crecemento, pois sobre o particular establecía que Fene tería 75.000 habitantes a un fixado horizonte de 1990.
Si xeralmente o desenvolvemento dunha actividade industrial trae consigo o impulso do proceso urbanizador e a dinamización do crecemento, en Fene a reacción foi diametralmente oposta, pois a mutábilidade e longa crise no naval, pola súa condición de principal sector produtivo, ademais de impedir a súa consolidación como industria de síntese, xerou o efecto inverso ao romper toda dialéctica entre o estaleiro e o urbanismo xenuino, , un baleiro que trouxo consigo un forte impacto territorial de gravosa repercusión para o municipio e as súas xentes que trastornou as súas previsións e contidos.
Carencia que fai posible que o desempeño da actual función da factoría difira no substancial da licenza de actividade outorgada no seu día, e todo, motivado en gran medida polo abandono de funcións da institución municipal, ao non tomar o control urbanístico do estaleiro, e suspender por inadecuada a permisiva tipificación industrial xenérica de tácita aplicación, que como queda visto facilita de forma irregular destinar o recinto fabril a actividades alleas ás propias do estaleiro; e iso a pesar da decisión contraria do Pleno Municipal de xaneiro do 2009, que sobre o particular, tomou a decisión vinculante de non autorizar o uso ou destino do solo industrial ocupado pola planta naval a fins distintos aos estritamente vinculados á actividade industrial de referencia.
Fene que desde o seu planeamento, optou de forma responsable polo deseño e a creación alternativa dun novo enclave industrial, para así, manter e revitalizar a actividade industrial como modelo de futuro, debe ser tamén quen estableza urbanisticamente a ordenación actualizada do estaleiro para a súa efectiva funcionalidade, sen encartarse de ningún xeito a pretensións diversificadoras..
